ÖZÜN SÖZÜ

Bir ramazan daha geldi.

 

Hoş geldi de;

 

İnsanımdaki hoşgörüsüzlük, görmemişlik, sonradan görmelik nereden geldi?

 

Her yıl ramazanla ilgili var olan geleneklerin üstüne yenileri ekleniyor.

 

En yenisi, muhtelif düzenlenen tüm iftarlara katılmak, mekânlardan yer bildirmek, mümkünse yediklerinin resmini çekmek ve sonrasında kendini, sofrayı vs. neyi bulursa hepsini sosyal medyada paylaşmak oldu. Bu internet ve sosyal medya paylaşımında dünyada trend yarattığımızı düşünenlerdenim. Elbette bizden fazla olanlar çıkacaktır, ama sıralamada kendimizi gerilerde saymayalım. Hal böyleyken, İnsanlarda bir iftar seremonisi ve iftar sonrası için kendini sokaklara atmak gibi bir durum vuku bulmuşken, biz sakin sakin iftarını yapanlar pek bir sıradan kaldık. Zira bu durumla uzaktan yakından alakası olmamasına rağmen her iftarda boy gösteren ve bu boyu gerçekten abartanlardan bayıldık. Hem bu sıcakta çekilmiyorlar, hem de gösteriş budalası olanları görmek zorunda kalmaktan sıkıldık.

 

Şimdi ramazan gelirken bu cümleler oldu mu diyebilirsiniz.

 

Deyin zaten, ben diyorum. Çünkü yapmadığını yapmış gibi görünüp olmadığı kişiye bürünen kimliklerden son derece bıkmış durumdayım. Şehirde maşallah ne meraklısı varmış,  kendini her yerde göstermek istemenin? Anlamadığım bu arkadaşlar her gidilen iftarla, oruçlu addedilmediklerini bilmiyor mu? 

 

İftara gitmek hele fotoğraf paylaşmakla bırak sevap almayı tam tersi rezil olmak bir yana bir de günaha girilmiş olunmuyor mu? İşin özü, sahte tavırlar, sahte takıntılar, sahte başarılar ve sahte insanlar sarmış durumda etrafı. Dünyanın bin bir türlü hali, derdi varken, yanı başımızda Gazze’de, Suriye’de silahlar dinmez, yüzlerce binlerce masum oyun oynarken, yemek yerken,  bombalara kurşunlara hedef olurken, bu kadar riya bu kadar israf reva mı? Nerede kaldı bizim Müslümanlığımız? Komşumuz aç yatarken iftar sofralarından atılanlardan hiç mi akıllanmıyoruz? Ne zaman sadece kendimizi düşünmekten vazgeçip, başkalarını da düşüneceğiz ve bu düşüncemizi birilerinin gözüne sokmaktan imtina edeceğiz? Ramazan sadece yemek yemeyip su içmeyerek nefsi terbiye etmekten çok daha öte bir şey. Bize daha ilkokulda öğretilenleri ne zaman hatırlayacağız? Ramazan yediklerini göstermeme, yiyemeyenleri özendirmeme, gidemeyenleri heveslendirmeme ayı değil mi? Nefis ise terbiye edilmesi gereken, buna sebep gösterebileceğimiz hal ve davranışlar sadece ekmek suyla sınırlanabilir mi? Bizim nefs anlayışımız bu kadar kıtken, göstermekle ilgili damarımız almış başını gitmişken, düzelme şansımız var mıdır?

 

Gerçekten soruyorum!

 

Her gittiği iftarı paylaşmayı ramazanın ruhuna uygun sananlarla bir araya gelip konuşsak, bu halet-i ruhiyeyi bizimle de paylaşırlar mı? Ve daha da doğrusu ve önemlisi yaptıkları saçmalığı anlayıp, doğrusuna yönelirler mi? Sizi bilmem, ama ben farkındayım. Dışarıda aç milyonlarca insan var.  Hala ekmek bulamayan, hala evini geçindirirken zorlanan milyonlar onlar. Ve sizin nerede, kiminle iftar yaptığınızla, ne yediğinizle ve iftar sofranızın görünümüyle zerre kadar ilgilenmiyorlar. Onlar sanal dünyada kendini birilerine daha iyi göstermeye çalışmanın saçmalığına kapılmış ta değiller. Her yaptıklarıyla beğeni almayı bekliyor da değiller. 

 

Çünkü onlar ramazana gerçek değerini verenler değil

 

Çünkü onlar kendini bilen, kaybeden değil

 

Çünkü onlar sahte değil, sadece insan…