YETER ARTIK!

Çok yazdık çok konuştuk biz, sahip olduğumuz her alanda, her köşede.

Ölümün soğuk yüzünü, terörün masum beden arayışını, akan kanları, yıkılan yuvaları, dinmeyen gözyaşlarını, anaların ağıtlarını, babaların vatan sevgisini, çok yazdık.

Çok ağladık onlarla birlikte, çok ateş düştü yüreğimize, çok yandı bağrımız hepsiyle birlikte.

Sözün bittiği ama hüznün, acının, gözyaşının dinmediği çok yer var. Bu ülke çok şehit verdi. 

Daha ana kuzusu olan ya da bebeleri evinde bekleyenler şuan kara toprakta.

Çok yaşadık bunları biz.

Çok ağladık çok.

Ama ne yazmanın, ne ağlamanın ne yaşamanın bir faydası olmadı.

Tam dindi, bitti dediğimiz anda yeniden başladı.

Kerpiç evlerde yüreği yanan ana babaların kaderi de, kederi de değişmedi.

Üstüne çok cümle kurulan bir katliam daha yaşandı, Suruç’ta

32 can 100’den fazla yaralı.

Sosyal medyadan kınama, lanetleme mesajları yağdı.

Yağdı ama ocağına ateş düşenler, evladını, yakınını kaybedenler kadar hissetmedi hiçbirisi.

Çoğu ya şezlonguna döndü deniz kenarındaki ya da kahvesini yudumladı yeniden.

Akşam yemeğine hatta sinemaya gitti, devam etti yaşamına.

Peki ya terör yüzünden yaşamına devam edemeyenler?

Terörün kaybettirdikleri yüzden hayatları cehenneme dönenler?

Kınamak ya da lanetlemekle onlara destek olabildik mi?

Binlerce kez haykırdığımız bir can daha gitmesin yakarışımıza karşılık bulabildik mi?

Anaların canını acıtanların sonunu getirebildik mi?

Hayır…

Binlerce kez hayır?

Verilen onca söze, konuşulan onca cümleye, kocaman cüsselerin afili laflarına rağmen terör hala öldürüyor ülkemde.

Kimliği, kişiliği, soyu sopu cinsiyeti önemli değil

İnsanım ölüyor, gençlerim ölüyor, masumum ölüyor.

Yarı sıranın kimde olacağını bilmediğimiz herkes ölüyor.

Bugün gibi

Sabah uyandığımızda ne olacağını bilmediğimiz

Çocuklarımızın başına ne geleceğinden hep endişe duyduğumuz gibi

Bir katliamın ardından yazdık yine

Binlerce kez olduğu gibi

Ağladık belki

Hüzünlendik

Ve sonra devam ettik yaşama

Yerde bırakıp ölenlerin bedenlerini

Hatıralarını, hikâyelerini,

Yarın ettik bile bugünü

Bir katliamın ardından daha

Bu kez çok konuştuk, yazdık, haykırdık ama

Yine

Ölüme engel olamadık.